هنگام بلا است که زمان لبخند فرا می رسد!!!
در جوانی است که امیال بر ما هجوم می آورند
حین تصمیم است که شک به دل ها می افتد
تابستان است که آب خنک را گوارا می سازد
و زمستان است که حرم چای را معنا می بخشد
به وقت سختی باید مدارا کرد
حین مصیبت است که
زمان تقسیم محبت و لبخند فرا می رسد
در نیازمندی بخشش جلوه گر حضور می شود
به وقت اگر باشیم؛ شبیه او می شویم
شباهت خلافت می شود
ما به او میل می کنیم
و او نیز می تواند لبخند بزند
سلام :)))
یه زمانی امروز فقط من بودم!!!
جزء روزهایی بود که به خودم جایزه می دادم!!!
روز منه ؟!!!
اما الان همه روزها مثل همند . ( هر روز روز منه؟؟؟)
کاش برای دیگران روز متفاوتی باشه :))
طلوع هر روز یه تولد دیگس .
یه دوره ای سال من از چنین روزی آغاز می شد!!! چی به دست آوردم؟ چی می خواهم؟؟ چکار کنم؟؟؟...
خیلی چیزها دارم و خیلی چیزها ندارم
خیلی به اضافه یا منهای یکی ... ؟ مهم نیست
دیگه هیچ طمعی به هیچ چیز ندارم. چیزی نیست که بخواهم به چنگ بیارم ( مگر لیاقت )
...
دوره ها می گذرند
همه این دنیا موقتی است
حالا که روزی باید بمیریم چجوری باید زندگی کنیم؟؟؟
* کشمکشی پایدار و مکرر
برای انتخابی راست و درست
آیا من به خود وفادار خواهم بود؟؟؟
یا راه آسان تر را انتخاب خواهم کرد؟؟؟
** اعمال ما به ما وابسته است
همچنانکه درخشندگی به فسفر
آری اعمالمان مارا می سوزانند
اما
درخشش ما از همین است.
*** تو آنقدر خوب هستی که اگر
خود باشی
بهترین باشی
**** اندیشه لیاقت را در خود از میان بردن
این است مانع بزرگ روح