فکرم خسته
تنم مرده
دلم تنهاست.
بی هیچ میلی
اشتیاقی
زندگی تکراری است.
دلم تنهاست
در جمع اینانی که گویی غریبه اند
فرسنگ ها فاصله میان دل هامان
و لبخندی که آرایش می کند چهره هامان
در میان این جمع مغشوش
در فرار از این خنده های توخالی
تنهایی دلم را تسخیر کرده است.
کسی نیست
کسی نیست مرا دریابد
هم نشین دلی
پای صحبتی
هم دردی
همه به خویش مشغولند
یکی با غرورش درآمیخته
دیگری مونسش حسرت است
آن یکی با حماقت عهد بسته
و آخری تنها به حسادت می نگرد
همه به خویش مشغولیم.
آنچه ما را ساخته
دانه دانه سلول هایمان نیست
مولکول ها نیست
آنچه ما را ساخته
نگاه مان است
باورمان
اندیشه پنهانمان
ولی آنچه ما را در ذهن دیگران می سازد
نمایشمان است
و این برهه انگار
تنها زمان نمایش است
همه چیز پوشالی است
زندگی گم شده است.
و اینک
بر ساحل عشق تو قدم می نهم
بر ماسه ها و کف ها
موج های وحشی ردپایم را در خویش حل می کنند
و باد کف ها را از بین می برد
اما
دریا و ساحل جاودانه می مانند.
اسکار وایلد می گوید: جامعه می تواند جنایت کاران را ببخشد اما هرگز یک رویا پرداز را نخواهد بخشید.
اما قانون حیات ما را به رویا پردازی وامی دارد.
هرگز نباید از دیگری بپرسیم: در زندگی ات چه می کنی؟
پرسش یک انسان خردمند چنین است: آیا به رویاهایت وفادار هستی؟
با این پرسش او را در مقام پاسخ گویی قرار می دهیم.
دیگران را وادار می کنیم به اهمیت حرکاتشان در زندگی بیندیشند
در اغتشاش روزمره مکثی ایجاد می کنیم و با هستی روبرو می شویم.
در برابر این پرسش به پاسخی نیاز داریم.
ما تجلی اندیشه خداوندیم. او انتظار دارد زندگی ما سزاوار این باشد.
سرسپردگی
پیروزی
غرور
آسودگی.
شگفت زدگی
به آسمان می نگرم
قطره ای به سویم
چشم می بندم
گونه ام را لمس می کند
لبانم را
چشمانم
می لرزم
گونه ام را لمس می کند
لبانم را
از پی هم
دانه
دانه.
فضا پراست
از آوای بارش قطره ها
غرش آسمان
هجوم دانه ها
آوازه خوانی قطره ها
رقصیدن برگ ها
گردش شور
شرر حور
موعد قرار
به سر می آید انتظار؟
مانده ام
و هنوز
به آسمان نگاه می کنم
از پی کسی
منتظر تلولوی
درخششی
موهبتی.
زندگی
یعنی
قصه سرسپردگی ذرات
هنوز باران می بارد
و من ایستاده ام
بر سر قرار
عاشقانه
هنوز.
عشق
میل پرمخاطره قطره هاست
قطره هایی که دورند
فاصله
تصنیف هجرت است
شعر
کلام عاشق است
وصل
راه یابی قطره هاست
پیوستن روی گونه ای
مژه ای
لبی
گلبرگ گلی
صداها
نواها
هلهله نگاه ها
در شاباش باریدن است